第2317章 这一剑



            .show-app2{width:100%;clear:both;display:block;margin:0    0    10px    0;border-radius:    3px    3px;border:1px    solid    #f2f2f2;}    .show-app2-content{float:left;width:70%;background:#dff0d9;font-size:14px;padding:10px    0px;color:#3d783f;border-radius:    3px    0    0    3px;line-height:    22px;}    .show-app2-content    .show-app2-cover{float:left;margin:0px    10px;height:40px;width:40px;}    .show-app2-content    .show-app2-detail{float:left;}    .show-app2-content    .show-app2-detail    p{margin:    0;}    @media    (max-width:    768px){.show-app2-content    .show-app2-detail    .show-pc{display:    none;}}    .show-app2-content    img{width:36px;height:36px;border-radius:50%;}    .show-app2-button{background:#44a048;border-radius:0    3px    3px    0;float:left;width:30%;text-align:center;padding:10px    0px;color:#fefefe;font-size:14px;position:    relative;line-height:    22px;}    .show-app2-button:after{content:"";width:8px;height:8px;border-radius:50%;background:#ff6666;position:absolute;top:3px;right:3px;}                            一个时辰的逃命时间,是蛮剑大圣最后活命的机会。

        张若尘当然知道,不杀蛮剑大圣,自己今后在地狱界将会陷入非常不利的境地。可是,内心终究是做不到忘情绝义,所以才打算给他最后一次机会。

        蛮剑大圣显然是能够理解张若尘,喝完壶中酒,走了过去,一把拍在张若尘肩膀上,哈哈大笑:“不逃了,能逃到哪里去?我的圣源都被挖走,修为几乎尽废,随便一个大圣都能杀我。死在地狱界一群宵小的手中,何有死在自己兄弟手中痛快?”

        张若尘凝视着他,苦笑道:“太过分了!你倒是痛快了,我呢?我哪里去找痛快?要不,我给你三个时辰的时间,或许你能从我手中逃走呢?”

        蛮剑大圣摇了摇头,道:“知道为什么洫可以那么快找我?因为,他在我的体内,留下了鬼印,鬼族的修士都能追踪到我们位置。所以,我怎么逃,都是死。你不杀我,难道要逼我自杀?”

        说出“自杀”二字的时候,蛮剑大圣的语气中,带有几分意味深长。...
    本章未完,请点击下一页继续阅读!