第六百九十九章 皇帝难当



            .show-app2{width:100%;clear:both;display:block;margin:0    0    10px    0;border-radius:    3px    3px;border:1px    solid    #f2f2f2;}    .show-app2-content{float:left;width:70%;background:#dff0d9;font-size:14px;padding:10px    0px;color:#3d783f;border-radius:    3px    0    0    3px;line-height:    22px;}    .show-app2-content    .show-app2-cover{float:left;margin:0px    10px;height:40px;width:40px;}    .show-app2-content    .show-app2-detail{float:left;}    .show-app2-content    .show-app2-detail    p{margin:    0;}    @media    (max-width:    768px){.show-app2-content    .show-app2-detail    .show-pc{display:    none;}}    .show-app2-content    img{width:36px;height:36px;border-radius:50%;}    .show-app2-button{background:#44a048;border-radius:0    3px    3px    0;float:left;width:30%;text-align:center;padding:10px    0px;color:#fefefe;font-size:14px;position:    relative;line-height:    22px;}    .show-app2-button:after{content:"";width:8px;height:8px;border-radius:50%;background:#ff6666;position:absolute;top:3px;right:3px;}                            李承乾得了夸赞,却并未有太多开心,神色间依旧满是阴霾。

        世事总是公允,当你一出生便得到了旁人梦寐以求的东西,那么连带着也有一些旁人生而有之的东西,令你求之不得……

        两人默默的饮着茶水,相顾无言。

        半晌,李承乾方才叹息一声,低声道:“或许父皇说得对,孤根本就不是一个合格的太子,将来可能也做不好一个皇帝。”

        身为帝王,自当礼绝天下、以万民为刍狗,既要博爱百姓,亦要灭心绝情,心中唯有江山万里,再无半分柔情。

        这让性格本就优柔绵软的李承乾感觉分外艰难……

        房俊放下茶杯,轻声说道:“殿下天性仁孝,对人宽厚和善,只要能够做到约束自己,不使无上之皇权膨胀了自己想心性,定能够继承陛下之江山,开创一番锦绣功勋。彼时天下承平,百姓安居乐业,未必需要殿下如何大刀阔斧的执政纲领,只要做得到‘宽仁恭俭,出于自然,忠恕诚悫,终始如一’,便可受得住承平年景,若是再能够‘知人善任’,何愁不能更进一步,天下繁盛?”...
    本章未完,请点击下一页继续阅读!