第六百四十六章 出乎预料



            .show-app2{width:100%;clear:both;display:block;margin:0    0    10px    0;border-radius:    3px    3px;border:1px    solid    #f2f2f2;}    .show-app2-content{float:left;width:70%;background:#dff0d9;font-size:14px;padding:10px    0px;color:#3d783f;border-radius:    3px    0    0    3px;line-height:    22px;}    .show-app2-content    .show-app2-cover{float:left;margin:0px    10px;height:40px;width:40px;}    .show-app2-content    .show-app2-detail{float:left;}    .show-app2-content    .show-app2-detail    p{margin:    0;}    @media    (max-width:    768px){.show-app2-content    .show-app2-detail    .show-pc{display:    none;}}    .show-app2-content    img{width:36px;height:36px;border-radius:50%;}    .show-app2-button{background:#44a048;border-radius:0    3px    3px    0;float:left;width:30%;text-align:center;padding:10px    0px;color:#fefefe;font-size:14px;position:    relative;line-height:    22px;}    .show-app2-button:after{content:"";width:8px;height:8px;border-radius:50%;background:#ff6666;position:absolute;top:3px;right:3px;}                            李承乾踟躇半晌,终于在房俊与于志宁的劝说之下,下定了决心。

        一贯以来,他都是以一种平和的态度去面对储位之争,即便心焦如焚几近崩溃,也是乖宝宝一般唯唯诺诺,任凭父皇处置。

        可是事到如今他也明白,一味的恭顺懦弱,非但不能使得父皇心底多升起几分怜悯之心,反倒让父皇觉得自己没主见、不强势,更加减轻了自己在父皇心目当中的分量。

        该争的时候就得争。

        然而道理虽然明白,但是自小养成的对于父皇的敬畏,却使得李承乾心里直打鼓……

        房俊与于志宁又予以一番鼓励,这才告退离去。

        李承乾一个人沐浴更衣,坐在堂中坐了半晌,深呼吸数次,攥了攥拳头给自己打气,这才鼓足勇气,起身走出丽正殿,前往太极宫。

        这个时候依然接近傍晚,浓重的乌云黑压压的聚集在头顶,将天空遮挡得阴暗一片,愈发增添了心底的压抑。...
    本章未完,请点击下一页继续阅读!