第四百三十六章 拜会长乐



            .show-app2{width:100%;clear:both;display:block;margin:0    0    10px    0;border-radius:    3px    3px;border:1px    solid    #f2f2f2;}    .show-app2-content{float:left;width:70%;background:#dff0d9;font-size:14px;padding:10px    0px;color:#3d783f;border-radius:    3px    0    0    3px;line-height:    22px;}    .show-app2-content    .show-app2-cover{float:left;margin:0px    10px;height:40px;width:40px;}    .show-app2-content    .show-app2-detail{float:left;}    .show-app2-content    .show-app2-detail    p{margin:    0;}    @media    (max-width:    768px){.show-app2-content    .show-app2-detail    .show-pc{display:    none;}}    .show-app2-content    img{width:36px;height:36px;border-radius:50%;}    .show-app2-button{background:#44a048;border-radius:0    3px    3px    0;float:left;width:30%;text-align:center;padding:10px    0px;color:#fefefe;font-size:14px;position:    relative;line-height:    22px;}    .show-app2-button:after{content:"";width:8px;height:8px;border-radius:50%;background:#ff6666;position:absolute;top:3px;right:3px;}                            俊抬头,皮笑肉不笑道:“褚司业,何必明知故问?”

        昨日自己前脚跟长孙无忌车内密探,后脚便去了皇宫觐见皇帝,连李绩等人都给丢在平康坊,未曾露面,这种事自然瞒不过城中各方耳目,尤其是褚遂良这等关陇贵族们安插在书院的眼线,岂能不知其中缘由?

        说不得褚遂良今日来到书院这么早,便是带着试探自己口风的任务……

        褚遂良有些尴尬,强笑道:“某整日里都在为了书院的事务繁忙,每日早出晚归的,对于城中的动静实在是不得而知。”

        房俊放下筷子,淡然道:“褚司业甘为某些人的爪牙,某些人又岂能不对自己的鹰犬走狗通风报信呢?咱们同僚为官,不曾有生死仇怨,便友情提示您一句吧,有些时候别把路走得太绝,否则发现前面有坑的时候,很难收得住脚。惟德动天,无远弗届,身不正心不直,迟早身败名裂,遗祸子孙。”

        言罢,起身径自离去,留下一张脸阵红阵白,想怒却不敢怒的褚遂良。...
    本章未完,请点击下一页继续阅读!